VAZGEÇMEZDİM

Tutuþsaydý aðaç aksaydý orman,
Ýslere bulanýp yansaydý kordan,
Bir dost itekleyip atsaydý yardan,
Vazgeçmezdim inan ilim kitaptan.

Esse de rüzgarlar tersinden geri,
Yazýn ortasýnda gelse zemheri,
Dolu olsa etraf delse her yeri,
Vazgeçmezdim inan ilim kitaptan.

Uçsa Kafdaðý’ndan anka kuþlarý,
Olsa Ay’ýn rengi yeþille sarý,
Varlýðýn içinde görsem de darý,
Vazgeçmezdim inan ilim kitaptan.

Gözlerim olsa da kanlar çukuru,
Baþýmda aðrýlar sýrtýmda yumru,
Geçse de her günüm hep dolu dolu,
Vazgeçmezdim inan ilim kitaptan.

Serzeniþim olur boþlukla kaos,
Bilgisiz kainat anlamsýz ve boþ,
Sessizce yürüsem yolum olsa loþ,
Vazgeçmezdim inan ilim kitaptan.





Ýrfan Yýldýrým Çevik



Sosyal Medyada Paylaşın: