parantezi açýk kalmýþ bir kelimeydi biz’
yüklendiði anlamý býrakýp gitmiþ
hani alýnýr diye belki
týrnak içine
sesli harfleri düþürmüþ alfabemiz
ve hiç
-yoktan iyidir diyen bir teselli
peþinden sürüklerken bizi
kanamýþ durmuþ
bir yaranýn kabuðuna kanan
ama hep kan tutan o öpücüklü dizi
benden hep bir beden bol gelen sen’lerim oldu senelerce
ne vakit aynaya baksam
yakýþýyor dedi sýr
soyunma kabininde
þimdi bir martýnýn simide talim ettiði yerdeyim
açýl susam açýl diyen
sarayda dilenciyim
pazar tezi yarým kalmýþ cumartesiydik biz
hafta içi çok yoðun
sonlarý’n tekil eki
umudun vadesi geçmiþ
gözlerine duyrulur
bakýþýn ödesin çeki..