Özlem...

kibrit cöplerini birleþtirince bir ev oluyor bu resim
cöpleri tutusturunca dumanýna karýsýyor hayaller
el iþi derslerinin insan verdigi en önemli özellik buydu sanýrým
elinden geleni yapabilrsin
parmagýnýn ucuyla bu geleni silip atabilrsin...
buyusune kapýlýrsýn bu hayatýn
yada bu hayatýn buyusuyle kaptýrýrsýn kendini
biçilen rollerin þehvetine
ne bir sabah var artýk
nede ertesi gun
radyo bultenlerinde adý gecen
bir tiyatro sahnesi
bahsedilen
üstü kalsýn dedirtecek cinsten bir öðle yemegi
3. sýnýf lokantada
uc cesit yemek 2 lira dediði icin gidilenlerden
belkide yemek icin deðil
sýrf doymak icin...

ne diyordum ben?
ne diyorum ya da
ne de demek istemiyorum artýk
dediklerimden yoruldum susmak icin
yazýyorum
yazdýklarýmýn ötesinde
susuzlugum
bir kadýn özlemi
cözemedigim
bir Özlem
vazgecemedigim

alýsýlagelmiþin dýsýnda bir aksam uzeri
bir kadýnýn suya deðerken ayaklarý
ne þair þairdir artýk
ne de kadýn
þairin anlatmaya calýstýgý
buz gibi bir sevdanýn tarif edilemediði icin
yok sayýldýgý
aleyhinde delil olmadýgý icin
suclu sayýlan bir kominist gibi
sanki aleyhinde delil olsa asýlmayacak gibi
sanki asýlýnca
aleyhindeki deliller lehine gececek gibi
sanki kafasýný koparýnca bedeninden
kafasýnýn icindekiler deðiþecekmiþ gibi

bir kadýnýn suya deðerken ayaklarý
istanbul’um aksam olur yorulmus iþten eve dönerken
her dönüþten usanmýþ cicek pasajýnda sabahlamak ister
bir sure icer yine sevgilisini özler
ve sularýna degen ayaklarý unutup
Özlem’ine yazar
ne býrakýp gider boðazlarýný
ne de kaldýgý yerde
yazgýsýna eyvallah deyip
mutlu bir hayat sürer...
Sosyal Medyada Paylaşın: