Bu “uzun hikâye” deðil nasýl desem nasýl Kuruyan topraklarýn yaðmura hasreti mi Ýçimdeki korkuluk cansýz muhayyel asýl Bilmiyorum imdada kimi çaðýrsam kimi
En güvendiðim beni býraktý da yüz üstü Takmadýk kulp koymadý bilcümle ahvalime Yüzüme gülenlerin ekseriyeti küstü Üç kuruþluk adamlar gülüp geçti hâlime
Kime sýrtýmý dönsem yaptý hep þaklabanlýk Riyakârlýk yurdunun züppeleri gülüþtü Devrik þahtan farkým yok ne han kaldý ne hanlýk Yaralandým da düþtüm leþ kuþlarý üþüþtü
Sükûtu seçtim artýk ben bu deni dünyada Bilmeyenler lal sandý dilsiz düþtüler beni Eski günler gelse de teselli deðil yâda Ýnsanlar kahpe olmuþ dünyaysa zaten deni Ankara,8Aðustos 2020 Ýbrahim KÝLÝK
Sosyal Medyada Paylaşın:
zakir Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.