insanlarý zorlayarak germekte ne imiþ zaten olmak zorunda yaðmur kývamýný artýrýrken balçýk dindiði þekle hayran olmayýnca rüzgarlar tepeleri kuþatýr olmuþ
içeri bükül suskunluða yürü dur bak bu güneþli pencereden seyredeceðiz günü bitince aðlamayý tuttur þimdi deðil halen kapýyý vuran gecenin serinliði
yine arkadaþým ol ben sana bakarken sessiz binlerce sözü yuvarlayýp dur üstüme ah dedikçe gülümser gülün dikeni
þarkýya gürültü katýp anlaþýlamamaksa niyetin göz ucundan kaçýrdýðýn sevgiye sýðýnarak sana teslim olmayý kabul ediyorum beni anýmsayarak yürümeye devam et.
Sosyal Medyada Paylaşın:
molilaz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.