Istýraptan dikili ceketim, Kalmadý giyilmeye takâti, Hiç ayrýlmadýlar, sýrtýmla midem, Cesedimi çiðneyip geçsinler, yorgunum. Ender, zehirli çiçekler ekili bahçelerime, Ücra tarlalarda, tahtalardan korkuluðum, Ufka bakarým kargalarýn alaylarý eþliðinde, Ýnandýramam kimseyi; Hâlâ bir yerlere, bir kimselere, bir þeylere vurgunum, Önce kendime tabi, Sonra, her þeye birazcýk kýrgýným.
Kýrlangýcýn düþlerindeydi mâbedim, Býrakmak, boþ vermek, hiç deðildi âdetim, Ýstemeye yüzüm olmadý, selameti, saadeti, Bir adam daha çýkar kamburumdan, Fakat yýllardýr çýkmayan caným, Hâlâ burnumda, Böyle taþýmak, Yaþamak, Böyle yaþlanmak, Çok mu umurumda, Çok mu umurumda; Kýyametin alâmeti! Sosyal Medyada Paylaşın:
Sefa Yıldırım Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.