MİRİM

MÝRÝM

Kime el verdiysem, kolumu kesti
Rüzgar gibi esip, solumu kesti
Kükrek aslan oldu, yolumu kesti
Kedi den fare den, kaçan a/mirim

Kiminin aynýydý, benimle yurdu
Bilemedim neydi? Benimle derdi
Ayýrt edemedim, köpekle kurdu
Kuduz gibi salya, saçan çok mirim

Sorsan çok dürüstür, söylemez yalan
Ondan baþka herkes, sahtekâr-çalan
Bir tek o müslüman, ve onda iman
Kendince cennete, uçan var mirim

Ne görgü var beyim, ne edep hâya
Katýlaþmýþ kalbi, mermerden kaya
Süte ne diyeyim, bozuksa maya
Pekmez diye katran, içen a/mirim

Daha düne kadar, el pençe duran
Selamýný çakýp, sert topuk vuran
Dümenler çevirip, oyunlar kuran
Olmuþ þimdilerde, rol biçen mirim

Kimi sabah akþam, gezer kurlarda
Kimisi de koþar, farklý kulvarda
Bir þeytan üçgeni, kurup bulvarda
Birleþmiþler meðer, ben için mirim

Ben diyeyim çakal, sen kurnaz tilki
Ýster ki olayým, her þeyin ilki
Sözlerim birebir, sanadýr bilki
Düþmüþtür yüzünden, peçen a/mirim

Cüssesi kocaman, sanýrsýn ki fil
Koca öküzü yer, þükür bilmez dil
Ellerim yakana, yapýþacak bil
Gün gelip yapýnca, göçün ey mirim

Nefesi der beyim, olma kýrýcý
Bilki deðil hiç bir , makam kalýcý
Zalime keskindir hakkýn kýlýcý
Acunu mahþere, seçen a/mirim

Nefesi (Orhan ÖZER)



Sosyal Medyada Paylaşın: