ĂMĂ MISIN?

Yeni bir gün doðuyordu, gecenin býraktýðý yerden
Henüz þafak vakit’iydi, belki umut için çok erken
Kuþlar sevinçle uçuþurken, korkularým artýyordu
Gönlümdeki sahipsiz yelken limanlarda yatýyordu
Umutlanmak istiyordum bu gün, taze bir baþlangýca
Arýyorken cananýmý, sordum bir anne kýrlangýca
Cevabýný bekliyorken, yüreðim küt küt atýyordu
Anne kýrlangýcýn cevabý beni çok korkutuyordu
Korkma dedi bana, bekle biraz, þimdi anlatýyorum
Cananýný bu gün gördüm, bak lafýmý uzatmýyorum
Aramana hiç gerek yok, o her zaman yaný baþýnda
Sevgisinin emaresi gizlenmiþtir hilal kaþýnda
Kalbi senin için atýyor, görmüyorsun, âmâ mýsýn?
Bu hýçkýrýk senin için, duymuyorsun, yoksa lâl mýsýn?
Tarife hiç gerek yok tanýrsýn, gamzeli yanaklarý
Cananýna kavuþursan öpersin la’l dudaklarý
Söyleyecek çok sözüm var, bu manzumeyi bitirmedim
Cananýmý çok seviyorum, ben aklýmý yitirmedim
Sözlerime itibar edin, sevgimizden intizar’ým
Kem gözleri kapatayým, aþkýmýzdan çok ümid-vâr’ým

RÜVEYDA

Sosyal Medyada Paylaşın: