Yarýnýma umutla baktýran Hayallerim vardý... Her zaman güvendiðim, Candan dost bildiklerim insanlar vardý... Ama þimdi ne hayallerim, Ne de dost bildiklerim kaldý...
Her gün mutluydum, Gözlerimin içi gülerdi... Hep umutla doluydu, Þu küçücük kalbim... Artýk,ne mutluluk Ne de en ufak bir Umut kýrýntýsý kaldý kalbimde...
Beni hep çok sevdiðini söylerdi, Hem de býkmadan usanmadan defalarca... Sözleri öyle güzeldi ki Ýncitmezdi asla beni, Ama habersizce çekip gitti... Giderken;beni ebediyen öldürdüðünü bilmeden,fark etmeden...
Sevda Gül Ekici
Bu þiiri,05.08.2020 Çarþamba günü saat 01.37’de içimden geldiði þekilde yazdým. Okuyucularýma içten saygýlarýmla.
Sosyal Medyada Paylaşın:
sevdagülekici Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.