yaşamın en hazin bir noktasında
beni aþan yürüdüðüm zaman çok yaman
anlamaktan çok uzakta da olmasam
kahýr ve keder hüzünlerden ayrýþtýrýlmadan
“hayýr”larýn nedenini bile soramasam
mutluluðun resmini kalbimde çizemesem
ne aynalarda ne de gözlerde kendimi göremesem
sabahýn aksamdan kalan denizde ki seriliþine þahit olmasam
gitmeyi kalmaktan çok yüce bulmasam
çocukluðu esirgenmiþ çocuk yaþamasam
kasabalarda þehirleri þehirlerde köylerin özentileri bulmasam
içtiðim sularla kuruyan yüreðimi ýslatabilsem
bukalemun ruhlar alyuvarlarýmýn yelkenlerini parçalamasa
18.07.2008 tarihinde saat 06.55 te bu þiiri yazmýyor olsam
tüm evrene zerre kadar ýþýk bile saçamasam
uzak da olsa zaman kendimi anlamadan
istek arzu ve ihtiraslarýmý yaþamadan
insanca yaþamaya fýrsat tanýmadan
kelimelerin arasýný okuyup yazmasam
deniz kýyýlarýna bensizliðimi ikram etmesem
onsuz onlarsýz kayýp adreslerde yaþamasam
sadece inanýlmaz antik bir yitik olurdum!
Yüksel Þen
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.