En fazla bir hafta sürer, unutursun diyorsun! Düþündüm kaç kere,denedim inan...Yapamýyorum.
Tanýþtýðýmýz günü hatýrlýyorum... Hani gülmüþtün bana, ýþýl ýþýldý gözlerin. Oysa ben...Çekinerek bakmýþtým gözlerine... Kalbimin sesini duyacaksýn sanmýþtým.
Belki farketmiþsindir titrediðimi Hiç bir zaman iyi bir oyuncu olamadým zaten... Duygularýmý saklayamadým.
Benim yanaklarým yanarken, Sen bakmaya devam etmiþtin ýsrarla konuþmadan. Ýþte o gün aþýk olmuþum galiba sana...
Ne tuhaf...Ayrýlýðýn eþiðindeyiz... Ve hala seni sevdiðimi söylerken utanýyorum. Ama ne yapsam da inkar edemiyorum. Çaresiz son kez belki ama, hala seni sevdim diyorum.
Ama gözlerin... Ah o deli gözlerin benden uzakta, biliyorum... Ýþte bunu artýk ne yapsamda deðiþtiremiyorum. Çaresiz gururumdan...Seni sana býrakýyorum.
ESÝN / 1992 Sosyal Medyada Paylaşın:
Esin Celik Karayeli Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.