İnilti...

Kimsesiz gidiþimdir, “belki”nin kayacýnda;
Devrik söz oldu ömrüm artýk kendinde deðil.
Aklým zihnime çöktü zamanýn sayacýnda,
Virâne tabutumda buruk elem yok deðil.

Ýncir kuþlarý buygun, bülbüller gülüþmüyor
Sezip düþündüklerim hayra alâmet deðil.
Esrik sanki bedenim, avucum titreþmiyor.
Kalemimin çizdiði gayrý dünyalýk deðil.

Tenim elin omzunda salýntýdan ürküyor,
Yolculuk tekin deðil, istikâmet hiç deðil.
Beyaz takým elbisem vücûdumu örtüyor,
Sunulan üç arþýn yer bana emânet deðil.

Yalnýz kalmýþ düþlerim sorgucun yazdýðýnda
Kanun olup kalýyor yasa dünyalýk deðil.
Evren günlüklerimi savcý her andýðýnda;
Göz bebeðim üþüyor, sonum pek aydýn deðil

08.05.2006 07:53:00

Yýlmaz Helimergin


Sosyal Medyada Paylaşın: