Hasreti, ateþi çoktur bu kentin Hasretin eser dar caddelerinden O an daralýr nefesim Bir har için de boðulur ölürüm
Sen benim en sevmediðim sessizliðim Konuþmak tan öteye suskunluðum Ýçimde acýyla büyüttüðüm küskünlüðümsün
Umudum yok gelecek güne Saatler sinsice yiyip tüketirken ömrümü Hevesle bakamýyorum yarýnlara Ellerimde hasret mühürlü bir mektup Dilimde hiç susmayan hicran türküsü
Her yeni gelen gün telaþa salarken sensizliði Bu kentte Güneþ teninde sönüp, gözlerinde doðmalýydý Gözlerin hayallerime zifiri karanlýk Bakýþlarýn dipsiz kuyu sevdalý yüreðime
Kaldýrýmlarýnda diz çöktüðüm bu kent Kendince yazarken fermanýný Saçlarýmdan özlemler dökülür ayak uçlarýma Bulutlarý hüzünle aðlatýp Her damlasýnda seni diletirken yaðmurlarý Sen ve ben sevgili ayný buluttan yaðar Ayrý ayrý düþeriz þehrin sokaklarýna Ayrý ayrý yok oluruz meçhul topraklarýnda
Her akþam Issýz bir ay doðarken bu kentin üstüne Kat kat olur gecemin koyuluðu Sönerken yýldýzlarýn son umut ýþýðý Baþlar ruhumun karartma geceleri Dua’dayýmdýr yitik aþkýmýn darýnda Tenimde ecelsiz ýzdýrap Düþlerimde acýlar Karanlýðý sevmek gibiydi seni severken aþk!..
Aklým mesken tutsa da bu yabancý kenti Yola düþse de ayaklarým Sýrf sen varsýn diye sevgili Yüreðim tutsak kalýr bu kente Zincirler vurmasana sevdama
Biliyorsun... Ben seni dün de seviyordum Bugün de seviyorum Her þeye raðmen seviyorum Bu þehri ýþýksýz sevmekti Karanlýkta yaþamaktý Gelmeyeceðini bile bile Gündoðumuna kadar seni beklemek Ve prangalarýmdan kurtulup Bu þehri terk edememekti seni sevmek!..
Son olsun diyorum sevgili Son olsun Artýk bir Hazan sabahýnda uyanmayacaðým Sonsuzluk uykusuna dalýp sana bir þiir daha yazmayacaðým Bu kenti senide unutacaðým Acýlarýmý koynuma sarýp sarmalayýp hüzünlere eþ olup Bu kenti terk edeceðim
Hüzünlükent~
Sosyal Medyada Paylaşın:
hüzünlükent Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.