Hayat, bak ben ne istemiştim senden...

Aþýk olayým istedim o’na,
Gecelerimde, gündüzlerimde, her anýmda...
Her nefes aldýðýmda ve;
O’ nun her nefes aldýðýný hissettiðimde.
Hep onu düþünmek istedim,
Hatta düþünürken, içim yansýn istedim...
O, hep yanýmda olsun istedim.
Hep yanýmda olsun da; göðsümde dursun istedim.
O’ nun, saçlarýný koklamak istedim,
Hatta saçýný koklayayým da;
Koklaya, koklaya, okþayayým istedim...
Kibar ve narince, þefkatle ve korka-korka
Hatta, ayaklarým titreye-titreye istedim...
Ýnan bana ey hayat,
Demiþtim ki sana, o’nunla hiç seviþmesemde olur diye,
Korkardým çünkü, o’nun canýný yakarým diye.
Korkardým çünkü, býrak seviþmeyi, o’ nunla seviþme hayalinden bile.
Tamam biliyorum,
O’ ndan çocuklarým olsun da istemiþtim yani.
Ancak, olabiliyorsa ikiz olsun istedim, e hani ?
Hatta söylemiþtim, ikizlerin biri oðlan biri kýz olsun diye,
Biri ona, diðeride, bana benzesin diye...
Ýstedim ki; hatýrla ey hayat, senden.
Ona benzeyenin kalbi ben,
Bana benzeyenin kalbi de o olsun istedim, senden.....
Sonsuza kadar içimiz-dýþýmýz bir olsun istedim...
Çoluk-çocuk nesiller boyu, aþkýmýz, hep sürsün istedim...
Ýstedim ki; hatýrla ey hayat, !..
O, en çok beni sevsin istedim.
Öyle sevsin ki;
Ayaklarýna uzandýðýmda, o’ da baþýmý okþasýn.
Okþasýn da bana sevgisini aktarsýn, istedim.
O narin elleriyle, ve, þevkatle...
Bir öðretmen gibi, sevgiyi o öðretsin istedim !
Öðretsin ki;
Artýk bende, seni seviyorum, demek istedim...
Hem de öyl e seveyim ki;
Ulan aþkta neymiþ dercesine !..
Aþýklara "ben sevgiyi buldum" diye haykýrýp,
Onlarla dalga geçercesini.
Sevsin beni, hep sevsin,
Hem de öyle sevsin ki, istedim.
Ama göstermekten de hiç çekinmesin istedim.
Ben de o’ nun önünde, arkasýnda, saðýnda , solunda;
Hatta altýnda üstünde durmak istedim...
Her zaman maðrur ama, o’ na mazlum,
Her zaman dim dik ama , o’ na diz çökmek istedim.
Baþka ne istedim senden hayat hatýrlýyor musun ?
Hiç birþey !..
Baþka hiç bir þey istemedim senden, hayat !..
E bunuda biliyorsun,
Ha verdiklerine gelince, hepsi darmadaðýn!...
Orda, burda, þurda biraraya toparlayamadýðým.
Ulan hayat !
Bu dünyada bunlarý yapamadýn kabul et...
Amaaaa gönül defterimde cari hesaba yazdým o’ nu,
Bunu da farket!..
Seninle olmadý hayat, bunu bilesin.
O’ nu, baþka bir hayatým da dahi bulamam, emin misin ?
O’ da istiyor benim gibi biliyor musun ? Ararýz tüm kainatý.
Sana inat toplarýz orda yý, burda yý, þurda yý...
Neyse hayat! Görürsen söyle o’ na.
Her neredeyse, her kiminleyse...
Bundan böyle, diðer hayatlarda bekliyorum o ’nu,
Hemde hepsi biryerde !
Sen öðrettin bana hayat biliyorum, o beni çok sevmiþ !...
O ’da söyledi bana hayat biliyorum, o beni hala seviyor !...
Kendim de görüyorum hayat biliyorum, o beni hep sevecek !..
Ama þunuda biliyorum hayat, bu ömrümüzde hep böyle geçecek !...
Lütfen ey hayat!
Görürsen þunu da söyle o’ na!
Bana aþký deðil, sevgisini akýtsýn .
Ama baþka hayatlarda , ve ta en baþta.
Narin elleriyle, ve þevkatle...
Sevgiyi öðretsin bana sevgiyi, bir öðretmen gibi!
Çünkü ben zaten hep aþýðým, þemsi tebrizi gibi...
Çok geç olmadan !..

Ahmet BÜYÜKKARACA
08 Temmuz 2020

Sosyal Medyada Paylaşın: