TİRİLYE’NİN GARDENYA'SI...

Canýnýn sýkýldýðý anlar olur bazen, nedenini bilemediðin.
Arar durursun, ne istediðini tahmin bile edemediðin.
Hava sýcak, mevsim yaz.
Neyse ki marmara’dayým dersin.
Zeytinbaðý, þirin Tirilye’de,
Anlatýlmaz...
Gezinirsin zeytinbaðýnda, soluk alýrsýn limanýnda…
Sonra dönersin.
Mesela müzik dinlemek istersin , açarsýn liste ama,
Ne dinleyeceðinide bilemezsin.
Sohbet edesin gelir içinden, yalnýzsýn, susarsýn...
Ayaklarýný uzatýr ve yaslanýrsýn bahçe koltuðuna,
Gözlerin kapalý, ellerinde baþýnda.
Sonra bir ses duyarsýn, hemen anlarsýn.
Yine o, bal arýsý.
Çünkü bilirsin dayanamaz,
Pervane olur saksýdaki gardenya’nýn etrafýnda.
Bal arýsý der geçersin ama,
Kendi küçük olsada büyük iþler yapar koca dünyada.
Hem polen taþýr daldan dala,
Hemde bal yapar kendi kovanýnda.
Tüm canlýlarýn yaþamasýna vesiledir.
Hatta “su” kadar önemlidir bu hayatta.
Anlarsýn, aþýk olursun,
Hatta aðlarsýn.

Küçük bal arýsý þimdi, nasýlda büyüdü deðil mi kafanda,
Onun için hangi çiçek olduðu pek fark etmez,
Menekþe, yasemin, gül hatta sardunya.
Ama özel olaný bilir o;
Çünkü dünyanýn en nazik ve
en güzel kokan çiçeðidir gardenya.
Çok naziktir, narindir ama çokda güçlüdür esasýnda,
Asla dökmez yapraklarýný ne yazda nede kýþta.
Timsali sevgidi gardenya’nýn hatta derler "gizli aþk"’ta.
Çiçeðinin beyazýný benzetirler, bir meleðin saflýðýna.
Derler "üzerinde cennet taþýyan bahçe"’dir gardenya.
Bal arýsýna görede o, çöldeki bir "serap".
Hisseder sanki gardenya,
Çünkü bal arýsý pervane olmaktan düþecek bitap.
Ýçinden geçirirsin dersin ki;
Bu devlerin aþký.
Anlarsýn, yine aþýk olursun,
Aðlarsýn.

Ben bal arýsý olsaydým dersin,
Sevdiðimde keþke gardenya.
Onlarý izledikçe kýskanýrsýn, aðlarsýn…
Ama tam o sýra da
Bir meltem esintisi hissedersin.
Zeytinbaðý’nda, tirilye’de tabiki teninde.
Ayarý ney nefesinde.
"Kamýþlarýn üzerinde yürürken kuþlarý ürkütmekten korkan
Tatlý meltemin kanat çýrpýþlarý" gelir aklýna.
Bir müzik kulaðýna çarpar.
Hemen bilirsin, çünkü o “ meçhul ”.
Göðüs kafesin þiþer daralýrsýn.
Ve birden sýçrar uyanýrsýn.
Sanki 20 yýl süren uykudan uyanmýþsýn.
Kendini dinlersin.
Geçmiþin izleri hala taptaze yüreðinde,
Hissedersin.
Hafifçe doðrulursun,
Donar kalýrsýn.
Aðlarsýn.
Meçhul gelmiþ ,
Gelmiþ "gardenya"…
Kalbin aþktan yanar,
Yinede aðlarsýn…

Ahmet büyükkaraca
23 temmuz 2020 saat : 12:38

Sosyal Medyada Paylaşın: