ARAMANIN AŞKINA AŞIK OLMAK !

Sorarlar bana hep, ne ararsýn ? Nerede ? Nasýl ? Neden ? Kimi… ?
Meraklýdýr Eþref-i Mahlukat derim, yüzyýllardýr hep arar;
Aþkýný, sevenini, sevdiðini, hatta ayný zamanda da RABBÝNÝ.
Sonra soranlara da bakarým hani, inanmasýna raðmen çoðu “ÝKRA” ya,
Hem okumaz hemde okuduðunu anlamaz, baþlar seni inancý yok diye yargýlamaya…


Haklýlar onlara göre hayatým anlaþýlmaz, hatta derler biraz karýþýk.
Bilmezler ki; ruhumda var aykýrýlýk, ama kendimle hep barýþýk…
Kimileri nazikçe derki : Sen Hercai’sin! Kimileri de hoyratça Þýpsevdi!...
Oysa ben hiç düþünmedim bana atfedilenleri, hatta kaç oldu unuttum affettiklerimi…


Anlatýþlarým olur kimi zaman kibar, hatýrlýyorum çoðu zamanda öfkeli.
“Kendine soru sormayý öðren” derim, ama hala anlamadýklarý yüzlerinden belli.
Kendine sormuyorsan edemezsin merak;
Hatta okusan Mevlana’dan Mesnevî-i Ma’nevî’ yi,
Ama dostum insanda fýtrattýr merak;
Aþýk olup atýldýðý kuyularda dahi ararsýn, kendini bulduðun Þems-i Tebrîzî’ yi…

Ahmet BÜYÜKKARACA
Sosyal Medyada Paylaşın: