gözlerim fýrtýna öncesinin sessizliðini baþým ise en kara bulutlarýný toplar dünyanýn kapanmaz bir yara daðlar durur dilimi rüzgar tüm serinliðini de alýp kaçar ben yine bitmeyen yangýnlarýma mecbur kalýrým
çözülünce dizlerimin baðý daðýlýr içimdeki daðlarýn taþý topraðý olduðum yere yýðýlýp kalýrým ruhumun tozu özünü de boðar ben yine kendi daðýnýklýðýmýn ortasýna savrulurum
bir yalanýn görkemli bahçesiymiþim gibi kendi küfüyle yeþillenip durur tenim gidin kuþlar kaçýn ne olur bu yeþil sizin bildiðiniz orman deðil istemeden sonunuz olurum
sevilmek ister baþýnýz okþamak ister sizi dayanamaz ellerim gidin kuþlar gidin konmayýn dallarýma canýnýz akar avuçlarýma kanýyla tüm masumiyetimi kýzýla boyarým
çok geç kaldýn demeyin ne olur az önce kavramamýþ olsaydým uyarýrdým inanýn sizi tanrý sanmýþtým ben ama meðerse o deðilmiþ ki böyle tekmeleyip duran içimi anladým anladým ama aydýnlandým da sanmayýn sakýn hâlen en zifirindeyim daha aydýnlatamadým ki benliðimi
yine de isterseniz lanetleyebilirsiniz beni bir can alacaðýnýz var artýk benden okþarken kanýnýzla suladým çünkü ellerimi
ah ki ah gözlerim fýrtýnalarýn nemini yüklenir baþým ise en yüksek uçurumlarýn sarhoþluðunu doldurup durur içime gidemem devrilir dururken bedenim dizlerimin hizasýnda ben yine yanar dururum bir adým ötesinin özlemi içimde
Sosyal Medyada Paylaşın:
black_sky Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.