VİRANE GÖNÜLDE SABAH OLURMU

Sýcak bir Temmuz gecesi.
Nasýlda benziyoruz birbirimize?
Hem yürek yangýný hem sessizlik.
Ýþte böyle bir þey anlamadýðýn gariplik.
...
Bütün kýrýklar toplanmýþ,
batýp duruyor kalbime efkârla.
Ah bir görsem seni!
Býrakmayacaðým yaptýklarýnýn yanýna birini!
...
Yýkmak ne kolay deðilmi?
Yapmak için verilen o acý içinde emeði?
Gecelerin siyahýna benzeyen,
çekilen onca çileyi?
...
Olmadý ya hani?
Ben usta deðilim bu yollarda?
Senin gibi!
Aklým erdi ereli acemi!
...
Dedim ya;
bir kere sevdim çocukken!
Onuda toprak aldý.
Sonra yaradan vurdu kalbime mührünü.
Baþka da sevdiðim olmadý.
...
Sen !
Niye, neden, geldin demiyorum.
Biraz çilem kalmýþ demek ki,
’Aþk’ile sýnandým.
...
Yaþayan her fani gibi iþte,
ne kadar gerçekte desem,
yalandýn?
...
Oyy felek oyyy!
Bundan sonrasý hiç fark etmez!
Yazýlan kara yazý asla deðiþmez..?
Virane gönülde sabah olurmu?
Bu acý yaraya merhem bulunurmu?
...
T.C.Nigâr Güler.
27.07.2016
Sosyal Medyada Paylaşın: