Eyy Aþk Hangi gönülleri tarumar edeceksin daha, bilmiyorum. Hangi gözlerden düþeceksin, ah ile ateþ gibi... Hangi kalemler anlatamayacak seni, ne kadar yazsa.! Hangi mezarlar dolacak , seninle verip son nefesini? Hangi umutlarý solduracaksýn? Hangi bahçeleri kurutacaksýn? Hangi çöle dönen yüreklerin, fýrtýnalarýna dayanacak bu bedenler? Hangi derin yalnýzlýk, çaresizliðin sonunda kaçýlmayan tek kader? Öyle bir hüzün ki, geriye kalan senden; Þimdi zerrelerimde sadece, ’O’ Hýçkýrýklarým içimde, Yaþadýklarýmý yazmaya, dönmüyor artýk dilim. Kalemde kýrýlýr, Biter cümlelerim. Kimse kalmaz, gider herkes. tek baþýna, buradan. Ne ben kalýrým, ne de bu mektuplar. Baki olan, yaradan. _______ T.C Nigâr Güler.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Nigar Güler Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.