BEN SERÇE
Yavuz kýlýcý mý cennet gözlerin?
Dem vakti ten keser, esir alýrsýn.
Çýramý söndürür, erir gözlerim,
Usulca yanarken, esir alýrsýn.
Dar meydaný yarim, serim vurgundur.
Þu caným çevrinir, cismim yorgundur.
Korkarým ahvalim, ebed yazgýmdýr,
Gövde donarken sen, esir alýrsýn.
Ey caným efendim, hükmeyler pençe,
Parçalar can evim, bense bir serçe,
Kafeste incitir, bir þahin sertçe,
Yekta’dan solarken, esir alýrsýn.
Suretin sýrda köz, özdeþ yaramýz,
Emreyle sultana, atsýn karamýz,
Bu divane aþýk, verme sýramýz,
Dünyada sýnarken, esir alýrsýn.
Aykýz çarkta gaip, hasret dönüyor,
Meþk ister pervane, bade içiyor,
Tülüm sarhoþ medet, yýldýz sayýyor,
Ummanda kanarken, esir alýrsýn.
Leyla Koçak Oruç
21 Temmuz 2020
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.