Içinde kalan son cýlýz ýþýðýna bile gölgelendim bir yýldýzýn zifire çaldý her bir rengim kirletilmiþ düþlerle damgalandým yanýyordum içten içe patlamaya hazýr bir volkan gibi en dipsiz kuyularda bile içimdeki acýyý saklayamadým
günaha boyanmýþ her ahý yüklendim gözlerime taþtý kirpiklerinden zehrim bir bir avuçlarýmda topladým inliyordu ayaklarým altýnda yer gök duydum duydum ama çaresizce üzerine basýp geçmekten baþka bir þey yapamadým
susturmaya çalýþtým içimdeki kýyamet çýðlýklarýný ay yere indi güneþ astý kendini durduramadým bir yýkýmýn yokuþ aþaðý giden celladýydým sanki yakýp yýktým önüme geleni her bir gülüþü kül rengine boyadým
sonunda tutamadým artýk savruldu içimden yasaklamýþ bir aðýdýn kulak kanatan çýðlýðý ben de çekip gözlerime acýnýn karanlýk perdesini içimde büyüyen yoklukla varlýðýmý baþtan yarattým
ve
bir kelebek acýyla kanat çýrptý o an koptu kýyamet karýþtý dünyanýn taþý topraðýna bir kadýnýn daha çalýndý son nefesi düþtü insanlýðýn kabuðu boyandý cennet karalara
Sosyal Medyada Paylaşın:
black_sky Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.