Benim Hayatım

Daha küçükken dokuzumda
Davulu sýrtladým omzuma,
Köy köy, düðün düðün gezdim hep
Öylece devam ettim yoluma.

Sonra gelince on birime,
Sandýðý aldým elime,
Üç sene ayakkabý boyadým,
Asla dur demedim kendime.

Dalarken cefadan cefaya,
On üçümde düþtüm asýl acýya,
Rabbim böyle yazmýþ yazýmýzý,
Asla isyan etmedim mevlaya.

Zor yýllardý, tam on sene çektim,
Daha gençlikte bedel ödedim,
Sabrýn sonu selamettir dedim,
Þükür sonunda murada erdim.

Okul yýllarý kaldý geride,
Artýk sýra öðretmenlikte,
Yörüklük kaderimmiþ yaþadým
Her yýl, her dönem farklý bir köyde.

Her yaþtan öðrencilerim oldu,
Sýnýflarým çiçeklerle doldu,
Öðrenmek, öðretmek güzeldi de,
Yinelenen ayrýlýklar zor oldu.

Yürürken aðýr aksak bu yolda,
Kavalým vardý hep baþucumda,
Her naðmede bir inleyiþ vardý,
Dertler bana sardý, ben de kavala.

Dostlara sorsan kaygýsýz derler,
Yýllara sorsan ne sýrlar gizler,
Asla pes etmek yoktur bende,
Bu millet bizden hizmet bekler.
Sosyal Medyada Paylaşın: