yoklukta büyüdük biz
yoktu yol gösterenimiz
ama tüm yollar bizimdi
mýrýn kýrýn etmeden
bodoslama daldýk hayata..
gökdelenlerimiz yoktu
ama bulutlarýmýz vardý þekilden þekile giren
bazende yýldýzlarýmýz vardý gökyüzüne baktýðýmýzda..
telefonda yoktu elimizde
kafamýzý koyduðumuzda yastýða ..
ama hayallerimiz vardý gözlerimizde
dalana kadar rüyalara...
sanal oyunlarýmýzda yoktu
ama gazoz kapaklarýmýz vardý
kaybettiðimizde ilk hüzünleri tattýran
gözyaþý damlalarýyla hayatý anlamlandýran...
yokluk iþte
fabrikasyon yapýlan buzlu dondurmalar nerde
mecburduk sahlepli taze sütlü küçücük dükkanlarda yapýlan dondurmalara..
lakin büyüdük zamanla
büyüdükçe deðiþti
çocuklukta kaldý masum yokluklar..
acýmasýzdý üstümüze çöken gerçek yokluklar.
önce güven yok oldu
peþinden saygý
ve sonuç..aþk ,dostluk , sevgi..
velhasýl kelam
sonunda
alýþtýk yeni yokluklarada..
nihayetinde
son deminde
artýk korkuda yok
kýzgýnlýkda
bakýnca yavaþ yavaþ bizi terkeden hayata...