Yüreğimin Dağlarında Yalnızlık
yüreðimin daðlarýnda tabur tabur yalnýzlýk geziyordu
kara bulutlar göklere diziliyor
mutluluk düþman hedefinde kalýyordu
sonra iþgal altýnda bir sevda vuruluyordu bedenimde
saðanak bir yaðmur vardý üstümde
rüzgarýn uðultusu yüreðimin pasýna deðiyor yine
gýcýrdayan bir kapý sesi gibi
acýnýn basamaklarýný çýkýyordu
özlem o kadar uzaktý ki
sen o kadar uzak
omzun
göðsün
baþýmý alýp sana gelmek isterdim
yüreðinin daðlarýnda yaþamak isterdim
sevdiðin en güzel çiçek gibi
sevdiðin en güzel mevsim gibi
en güzel yaþamak
sevmek ve ölmek gibi
berrak bir suyun tenine sarýlýyordum
omzuma dünyayý yüklemiþler sanki
kirli bir dünyaya karþý koyuyordum
sevmek için yüreðimi koyuyordum ortaya
ama yüreðim milyon parçalara bölünmüþtü
her bir parçasý ölü bir umudu anýmsatýyordu
umudumu yinede yitirmiyordum
sonra bir sarýlmalýk caným kaldý
bir sevmelik, bir özlemelik
ve bir çok kez seni yaþamalýk
hangi akþamýn karanlýðýnda kalýyordun
hangi fýrtýnaya yakalanýyordun
hangi mevsimini yitirmiþ bir zamanýn içindeydin
günün her saati seni bekliyordum
günün her aný seni özlüyordum
sonra gecenin karanlýðýnda kalýp
yolumu kaybediyordum
ama seni her özlediðim de
ölmek üzere olan bir umuda nefes oluyordun
yüreðimin karanlýðýna ýþýk saçýyordum
elimden tutuyordun
gözyaþlarýmý siliyordun
þu karanlýk dünyada
gözlerinle karþýlaþmayý çok isterdim
saçlarýnla konuþmayý
yüzünle bir çocuk sevinci içinde kalmayý çok isterdim
yüreðimin daðlarýnda tabur tabur yalnýzlýk geziyordu
sanki bir þiire sýrtýmý yaslamýþým
ama þiiri ateþe vermiþler gibi
Ýbrahim Dalkýlýç.
16.07.2020
23.00 Ýzmir
Sosyal Medyada Paylaşın:
İbrahim Dalkılıç Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.