Fýrtýnalý bir günde soldu buðday baþaðý, Verim düþük kalýnca, ambar dolmadý daha. Ýsyan eden nefsimi yuvarladým aþaðý, Kaþý, gözü yarýldý, þifa bulmadý daha.
Ele avuca sýðmaz haþarý nefsim ile Cebelleþip durmuþum, çile üstüne çile, Þeytan’da boþ durmuyor, iþi gücü hep hile, O kadar yoruldum ki; gücüm kalmadý daha.
Ne uyudum doyunca, nede bir hayal kurdum, Nefsim tamah ettikçe, kaldýrýp yere vurdum, Bize hep hasret düþtü; daðýldý yerim, yurdum, Yakamdan tutan gurbet, geri salmadý daha.
Yaþ kemale erse de, nefis gençlik peþinde, Yýllar geçip gitse de, durur yirmi beþinde, Korktuðunu görmedim cehennem ateþinde, Aramýz çok bozuldu, iyi olmadý daha.
Dünya kula yâr deðil, elbet bize de kalmaz, Nefis delik bir çuval, ömür boyu hiç dolmaz, Ýyiliðe manidir, hayýr yoluna salmaz, Gece, gündüz ders verdim; öðüt almadý daha.