Baba derlerdi
saçlarý uzamýþ üst baþ pejmürde
öncesinde devlet memuruymuþ
karýsý boynuzlayýnca
aklýný kaçýrmýþ
kimseye zararý yoktu yine de beynini yerlerdi...
Biz çocuktuk
mahallenin aðabeyleri kýzdýrýrlardý
çürük yumurta domates atarlardý
sadece kýzardý
’’Allah var, baba yapmayýn.’’ derdi
bizim ruhsuzlar duymazlardý
benimse yüreðim burkulur ruhum parçalanýrdý
ama mutlaka duyanlar vardý
onlar anlamazlardý...
Para versen de almazdý
köprü altlarýnda
telefon kulübelerinde yatar
biz sýcak evlerimizde terlerken
bilirim ki o kýþ günü donardý
onu gördükçe yüreðim kanar ha kanardý...
Baba derlerdi
’’Anlat anlat ne oldu sana?’’
sadece susar ve dinlerdi
bazen kendi kendine konuþur
kendi kendine gülerdi
meczup dediler ona
bilmezdik ne yer ne içerdi...
Baba çekti gitti sessizce seneler önce
belki de rahat edecek ahiret yurdunda gönlünce...
Ahmet ZEYTÝNCÝ
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.