YOL VE GECE

YOL VE GECE
Gece ayaza tutsak,
Bizler daðlara mahkum.
Ömrümüzün yazýnda,
Geliyor kara tren.
Erzincan ovasýnda.

Duyulur kurt sesleri,
Gece karanlýðýnda.
Rüzgar keser nefesi,
Tercan’ýn daðlarýnda.

Bir ekmeðin uðrunda,
Birkaç yolcuyuz biz.
Metreyi aþan karda
Ne yol belli ne de iz.

Kamyonun tekerleri,
Çýkmadý buzda karda.
Yol boyunca hiç ses yok,
Erzincan yollarýnda.

Sevincimi neþemi,
Kaybettim bulamadým.
Gün battý gece oldu.
Çizmem kar ile doldu.

Islak ýslak eserek,
Ayaz doldu göðsüme.
Ciðerlerdeki soðuk,
Yol vermez nefesime.

Bu ne ilk yolculuk.
Ne de sonu olacak.
Ýki elim uyuþuk ,
Ha dondu ha donacak.

Erzincan’dan Tercan’a
Trenler gelir gider.
Ýlk gençlik yýllarýnda,
Yüreðim doldu keder.

Kar donmuþ oymak oymak,
Geçit vermez karanlýk .
Korku aldý herkesi ,
Kiminin baðrý yanýk.

Yýldýzlar aya yoldaþ,
Bu kapkara gecede.
Sanki hiç bitmeyecek,
Ne sözde ne hecede.

Kanatlý bir atým yok,
Baðlandý iki elim
Alýr giderdim seni,
Ah birtanem sevgilim.


Yaþanmýþlýklara

Ömer Yalçýn. 14.07.2020








Sosyal Medyada Paylaşın: