Alabora Oldum Kokunla

Hangi tanrý bahþetti seni bana bilinmezlik olsa da,
Dehþetli bir tutku oldun iliklerimde.
Kim bilir,
Boðulurum belki maviliklerinde,
Ütopya denizinde olduðunu bile bile...

Bak, yaðmur dokunuyor dudaklarýyla topraðýn gözesine.
Sen de kapatma gözlerini dokunsun tenine,
Tozlanmasýn anýlar yüreðinde.

Çocuk gözlerini biriktirmiþtim içimde.
Býraktým sonra yasaklanmýþ bir kitabýn,
Yýllanarak sararmýþ sayfalarýnýn arasýna,
Kurumuþ kýrmýzý gülün hemen yaný baþýna...

Hani kokun vardý ya,
Anýmsadýðýmda bile alabora oluyorum hala.
Kýrmýzý kadehin içine bastýrýyorum kimi zaman,
Kimi zaman da sigaramýn dumanýna býrakýyorum;
Odamýn içine yayýlýyor süzüle süzüle.

Bir nefes kadar yakýným aslýnda kalbine
Dokunsan yýkayacak nefesim tenini yumuþak buselerle.

Bir bilsen içimdeki anarþist kadýný
Dayamak ister yýlgýn baþýný
Ana kucaðý omzuna.

Sevdiðim,
Buluþmasa da tenlerimiz
Býrak...
Býrak seviþsin yüreklerimiz...
Sosyal Medyada Paylaşın: