Benim en sevdiðim çiçekti Papatya. Onu anlamlý kýlan yapraklarýný koparýldýðýndaki seviyor - sevmiyor deniliþi deðildi. O belli bir zamanda açardý. Dikkat çekici deðildi belki ama kýrýlgandý. Gösteriþli deðildi belki ama kendisine göre bir havasý vardý. Büyüleyici bir kokusu yoktu belki ama kendine has bir kokusu vardý. Saf ve temizdi Papatya. Ýlgiyi severdi, ona da diðer çiçekler gibi özel hissettirilsin isterdi. Koparýp atmak yerine, olduðu yerde rahat býrakýlsýn isterdi. Dili yoktu belki ama o da canýnýn solmasýný istemezdi. Ona karþý gösterilen emeði severdi, yoksa o da istemezdi solup anlamýný yitirmekten...
Sosyal Medyada Paylaşın:
ilayda kardaş Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.