Cevaplayamadıklarım

Kanayan sesiyle durup öylece
Susmasýný bekledi her þeyin
Masanýn, kalemin, kaðýdýn ...
Niçin þiirdi bütün bu karanlýk
Ýçini daðýtsa kim bilecekti
Kim toparlayacaktý sustuklarýný
Üstelik onca yalnýzlýkla
Kim sevecekti onu
Kim kalabalýklardan uzak olmak
Onu kucaklamak isteyecekti
Bir sigara yaktý
Uzun uzun baktý
Pencereden uzaklara
Iþýklarý kararmýþ tüm evlere
Tüm þehri görmek ister gibi
Hevesli ve umutsuz
Çocukluðunu düþündü
Kýsacýk ...
Geçiþtirdi tüm kelimeleri
Cesareti ve gücü yoktu
Yakýlmýþ mektuplar arasýnda
Anlaþýlmaz sözler kadar
Kaybolmaya yüz tutmuþtu sanki
Sergüzeþt bir el
Düþlerini bir kukla gibi
Esir ediyordu kendine
Sonu gelse keþke
Bütün bu hayatý çýkarsa üzerinden
Derin bir uykuya dalsa
Uyanmaksýzýn
O vakit ne çýðlýklarý duyardý
Ne de çaresizliðine kýzardý
Yüreðine buruþturup attýðý
Baharlarý
Dilini zindana çeviren
Ýnsanlara karþý sakladý
Uygun bir lisaný yoktu
Anlatmak istediklerinin
O ýsrarla bakan
Bir çift gözdü sadece
Yaþam ile ölüm arasýnda
...
Göðsüne çektiði bütün hatýralarý
Özgürlüðüne kavuþtururcasýna
Nefesledi sigarasýný
Gece usulca aktý
Biraz uzak / biraz aksak...

Trabzon/2020
Sosyal Medyada Paylaşın: