Güne Ahkam Kesip Sen Diye Erişirken

Ekþidi yüzü lacivert gecenin
Aklým bir türlü almýyordu
Ne olmuþtu atlas yorganýnýn altýnda yatan
Soluk sarý benizli sevgiliye?

Gün akþama dönerken, ne içindi
Bu sýrt dönmesinin kararlýlýðý
Zoraki nefes alýmlarýnýn sevgili tuzaðý!

Keskin ayý,yakan güneþi, parlak yýldýzlarý,
Hepsi onun yanýndaydý ama! Ýsteksizdi iþte.
Evrenin ganimetlerini yaðdýrsa tüm korsanlar
Yine vurdumduymaz, yine isteksiz
Deðiþtir, üstünkörü deðiþtirebiliyorsan
Meðer, ona karþý bir döküm-anmýþým!

Kim bilir; Sen konuþ, ben dinlerim hesabý mýydý?
Es geçilen çýrpýnýþlarým, gönül sözüm, aylak!

Sevgili derdinden bitap düþmüþse nice ahkam
Gün ýþýðýndan erken doðmuþsa zamansýz zamanlarým
Ve çakra koynunda bil-eylenmesi mümkün deðilmiþ ebem kuþaðým
Uyumsuz mevsim kargaþasý dönmeleri fýrýldak yüzeylerinde, pes!
Daha ne diyebilirdim bundan öte!

Kayboldun bak, çivit mavisi olsun derken gün yüzün
Yalnýzlýðýnýn buzul faslý terennüm ediyor
Gök taþý anatomisinin, kýraðý çizelgesi gökyüzün mü demeliydim?

Yoksa unut mu demeliydim
Ekseni etrafýnda dönen dünyaya
Gecenin kurþuni yüzüne, en eþkal/siz þekli ile parmak ucu dokunarak?

Gün siyaha dönmeden geceye varýlmýyor ki!
Siyahi beyaz beraberliði ruhun zor dinginliðinde
Çýlgýnca özlemiydi, özlenen
Kim ne derse desin, fütursuzca duyulmayan!
Yoksa tekrarý mý isterdim
Gümüþ renkli ton koyusundan bulutlara,
Kendime olanca sitemim de güne sen diye eriþirken!

Silkelendi gök kubbe birden
Pimini çekti hüznün þafaðý
Saçýlmýþtý ihanetin baskýn sesi
Cevabý yoktu zil-zurna
Sevgili arayý rahvan açýyorken!
Hiçbir alaca kuþun
Dikey uçuþlarýna denk gelme
Uyuyan güzel demiþsem defalarca, kendime
Seni uyandýrmasýn sevdanýn aþk pusularý
Lacivert öncelikli aslýnda kuytular
Sevgili sarýlýþýnda, bir de!

Bulutlar sen tütüyorsa
Ucu yanýk gecenin deminde
Sýnavýmda beni öksüz býraktýn demiþ miydim!
Yürek derdimin mimarý, uyanmadýn sen sevgili
Baþladýðý gibi de bitmeliydi
Bu sürüncemede kalan sürüngen öykümüz
Güne ahkam kesip sen diye eriþirken!


Sosyal Medyada Paylaşın: