Koparıp Gitmişsin

Bu gece sessiz sirenler çalacak,
Ömrümün ilk baharýnda,
Saygý duruþu yok mu aþkýn bir kuruþuna.

Sevgiye ne denli yakýþýr bir melek,
Bir çocuk çýðlýðý gibi annesine göre,
Satýrlarýn arasý gibi þiir için,
Ya da vefasýdýr yolda kalmýþ bir bedevinin.

Bitmek gerekir artýk bu aþk,
Ýçten içe gönlü yaralar, susturmak gerekir.

Bir gün gelecek belki, beyaz bir kefen,
Ýþte o zaman belki güler yüzlü açar çiçek.
Eðer tebessüm ederse ölürken birileri,
Kalbinde olan, þifadýr açtýðý yaraya belki.

Ya da yârin elinden okumak gerek bazýlarýný,
Nârin elinden toprak atarken üstüne üstüne.

Tek nefes ömrün kalmýþ, efkar soluyorsun,
Yolunu kaybetmiþsin yolsuza soruyorsun.
Koruyorsun ya hani evladýný her kötüden,
Korkuyorum, ellerimden aldýlar sanki seni.

Belki bir ihanet gerekti bana,
Sen sümbül uzattýn, bülbül gibi aþka,
Hani diyordum ya günahsýz olur melekler,
Ýþte bu yüzden gidemedim belki de,
Bilirsin birine yýkmak lazým bu günahý.
Sosyal Medyada Paylaşın: