Yaðmur yaðýyor.
Islak kaldýrýmlarý avucluyor adýmlarým seni yitirdiðim sokaklarda..
Suya düþen hayallerimde arýyorum senli hatýralarý..
Bak unutmadým sevdiðini yaðmurlu akþamlarý.
Ellerini dünyalara deðiþmem dediðim gözlerini unutmadým.
Lakin sesini özledim.
Merhaba deyiþini.
Ne bileyim iþte aðzýndan çýkacak öylesine bir cümleyi.
Ýsmimi telaffuz ediþindeki huzuru bulamadým ýhlamur kokulu sokaklarda.
Paslý duvarlarýn süsü hanýmeliye yasladým huzursuzluðumu.
Kimsesizliðimi nefeslendirdim kurtlu kiraz aðacýnýn altýnda.
Dert ortaðým can eriðim!
martýn on beþý kýþ on beþi yaz diyenler kandýrdý bizi.
Bende senin gibi vakitsiz düþtüm sevdanýn kuyusuna.
Mecalim kalmadý Allahým
Benide bu dipsiz kuyudan çýkaracak kervaný gönder.
Sultanlýkta gözüm yok.
Sevdamýn kölesi olayým yeter...
Yüreðimdeki yangýn ne kadar büyük olsada.
Boynum o kadar kýldan ince ilahi kudretin karþýsýnda.
Hayýrlýsý deðilmiþ demek teselli etmesede benliðimi..
Hayýrsýzdý demeyi de hak etmiyor yaþanmýþlýklar.
Ey yar.!
Ya ben çok geç geldim bu diyarlara yada sen vakitsiz gittin.
Ýþte ben bunu bilemedim.
Bildiðim tek þey
herþeye katlanýþýmýn ardýnda.
Bu kahreden sensizliðin sessizliði sýzlýyor parmak uçlarýma kadar.
Sana dön demiyorum.
Beni sev diyemiyorum.
Nolur bir gece.
Ne olur bu gece.
Rüyama gel.
Benimle konuþ.
Sesinle sarýl...
Ergin Kundakçýoðlu
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.