Haram yoldan kazanýr, doldurursan kileri, Yiyenler çekip gider, hesabý sana kalýr. Geride kalanlarý, çalýnca birileri, Hýrsýzlar kaçýp gider, hesabý sana kalýr.
Evvela düþünmeli; kökler niçin derinde? Temeli çürük olan, çöker günün birinde, Eldekiler kaybolur, yeller eser yerinde, Paralar uçup gider, hesabý sana kalýr.
Nefsi doyuramazsýn, kasalarýn dolmadan, Þeytan girer içine, duramazsýn çalamadan, Borçlarýný ödeyip, helalliði almadan, Faniler göçüp gider, hesabý sana kalýr.
Kendini avutursun, gaflet ile nisyanla, Ömrünü geçirirsin, çoðu zaman isyanla, Baþ baþa kaldýðýnda kâbus dolu rüyanla, Fýrsatlar geçip gider, hesabý sana kalýr.
Dertlerin çaresini baþka yerde ararsan, Topladýðýn zakkumu ilaç diye sararsan, Ýþ iþten geçtiðinde, bir tabibe sorarsan, Yaraný açýp gider, hesabý sana kalýr.
Mizan kurulduðunda; aðzýn, dilin baðlanýr, Piþmanlýk fayda vermez; için, için aðlanýr, Herkes hakkýný ister, o an gözün daðlanýr, Sevabý seçip gider, hesabý sana kalýr.
Sabri Koca
*nisyan: unutmak
Sosyal Medyada Paylaşın:
Sabri Koca Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.