Döndüm ve hiç korkmadan dedim ki; "Ana' dedim, Şahadet"

Ýçimin içime sýðmadýðý zamanlarda aðlardým çocukken.
Yazmak aklýma bile gelmezdi.
Anam çay yapardý, beþ bardak içerdim.
Ben hayatýmda beþ bardak çayý ancak anam varken içmiþtim.
Ben hep anama hayrandým...
Anam ki þalvarýyla tarlada çalýþýr, ahýra gider ineklere bakardý.
Sonra gelir beni döverdi.
Ele avuca sýðmaz hoyrat yaramaz bir çocuktum.

Sonra babam gelirdi camiden cuma vakitleri.
Ben hep babama koþarak büyürdüm.
Kapýda, merdivende o soðuk betonda saatlerce otururdum.
Ne zaman ki köþeyi döndüðünü görsem,
Bütün ayaklarýmla, bütün çocukluðumla koþardým.
Koþardým...
Düþmeyi yaralanmayý hesap etmeden.
Yine Halley getirmiþmidir acaba?
Bakardým ceplerine.
Her cuma...
Her cuma mevlid olur sanýrdým.
Mevlid olmadýðý zamanlar bile alýrmýþ meðer.

Bütün kardeþlerimden dayak yiyerek de olsa büyürdüm.
Küçük olunca, bir de benim gibi çocuk düþman baþýna.
Bi babam korurdu beni.
Ne zaman vukuat iþlesem koþardým babama namaz kýlarken namazlaðanýn önüne geçerdim.
Beklerdim öyle...
Karþýmda ablam sabýrsýz öcüsünü almak için bana bakýyor.
Babamdan torpilliydim yani.
Ama anam affetmezdi hiç bir zaman.
Elinde oklavayla bir süvari gibi gelirdi, ablamý da beni de oracýkta sererdi yere.
Sonra elindeki oklavaya acýrdý.
Velhasýl her gün oklava kýrýlýrdý bizim evde.
Ýþin tuhaf yaný ise oklavalarý da babam yapardý.
Allah var iyi bi marangozmüþ.
Anam da az deðildi, üzerimizde baya bi çalýrdý.
Öyle deyip geçmeyin, anne dayaðý da sanat eseridir.
Aþka dahildir.

Sevdiði zamanlar olmadý mý?
Oldu.
Kucaðýna oturturdu beni dualar öðretirdim ona.
Okuma yazma bilmezdi garip anam.
Ah...
Ayaklarýna kurban olduðum...
Analarýn ayaklarýnýn altýný öpmenin cennetin eþiðini öpmek olduðunu anladýðým gün, geç kalmýþtým.
O gün, iþte o gün;
"Korkacak yaþlarý atlayarak büyümüþtüm."

Hatýrlýyorum þimdi, hayal meyal o gün yüzüme bi baktý.
Oðluna...
"Allah senden razý olsun." Dedi.
Öyle hazin, öyle garip bir bakýþý vardý ki.
Anlamadým.
Aldýrmadým, çocuktum...
Bir hal vardý yüzünde.
Ölüm...
Dört kiþiydik o gün.
Anam babam ben ve Allah.
Ayaklarýmýzýn altýndan son sürat giden bir asfalt.
Fren patlamýþ, direksiyon baþýnda Azrail.
Mühlet dolmuþ.
Döndüm ve hiç korkmadan dedim ki;
"Ana’ dedim, ’Þahadet getirin, gidiyoruz..."
"Eþhedü en la ilahe illallah ve eþhedü enne Muhammeden abdühü ve resûluh."
Gözlerimi açtým, saðýmda anam solumda babam yatýyor.
Heyhat!

Ömer Altýntaþ (2008)
Sosyal Medyada Paylaşın: