Seyyah olup gezdim, devri alemi,
Ne insanlar gördüm, mekaný araf,
Ben beni yazarým, naçiz kalemi,
Her insanýn aklý, kendine taraf.
Aklýsýra der ki, senden ehilim,
Her kime sorduysam, ondan cahilim.
Sakýn alýnmayýn, ben de dahilim,
Her insanýn þekli, kendine taraf.
Kendi yalanýna, kendi inanýr,
Ýnsan aynasýný, devasa sanýr,
Ne kendini bilir, ne seni tanýr,
Her insanýn fikri, kendine taraf.
Sarýp sarmalamýþ, insaný kibir,
Öyle tezcanlý ki, firari sabýr,
Tarif eylemeye, yetmiyor tabir,
Her insanýn zikri, kendine taraf.
Özür dileyeni, suçlu görüyor,
Kinin duvarýný, yüksek örüyor,
Bilmiyorki nefret, ruhu geriyor,
Her insanýn arký, kendine taraf.
Sevme sevilmeyi, tende arýyor,
Hayvani hislerle, vücut sarýyor
Beden dinlendirip, ruhu yoruyor,
Her insanýn zevki, kendine taraf.
Maskeler düþmeden, her insan haklý,
Zemzemle yýkanmýþ, tertemiz paklý,
Niyetler insanýn, içinde saklý,
Her insanýn erki, kendine taraf.
Halbuki marifet, gönlü enginlik,
Tükenmez sermaye, gönlü zenginlik,
Sakin ol sakinlik, gönlü dinginlik,
Her insanýn çarký, kendine taraf.
Ne seçmeyi bildim, ne de seçildim,
Ben insan sevince, gülüp geçildim,
Ýnsan tezgahýnda, epey biçildim,
Figani’nin farký, kendine taraf.
Ozan Figani (Erdem Gümüþ)
10.07.2020
Amasya
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.