Kusursuz Cinayet
Bugün bir cenaze kalkýyor kentten,
Kaldýrýmda yer yer aðlayan taþlar...
Gökyüzü kýyamda, lâkin adetten...
Kepenkler kapanmýþ eðilmiþ baþlar.
Sokaklar, caddeler sus pus ve saðýr,
Kâr etmez azizim istersen baðýr,
Belli ki mevtanýn gölgesi aðýr,
O yüzden biraz da çatýlmýþ kaþlar.
Yarýmdan geçtim de her yeri çeyrek,
Delil yok, kanýt yok, izleri seyrek,
Kusursuz cinayet bu olsa gerek,
Hunharca vurulmuþ kurulan düþler.
Aþký vardý derler, bir de hüdasý,
Sevdaya boyanmýþ dört bir odasý,
Sanýrým burkacak bu son vedasý,
Akacak iç içe gözlerden yaþlar.
Çok susmuþ avazý çýktýðý kadar,
Yapraklar koparmýþ her esen rüzgâr,
Nisan’a aldanýp sanma ilkbahar,
Bitmemiþ burada zemheri kýþlar.
Vuslatý hazýrsa artýk makbere,
Defnedelim kalbi tinde bir yere,
Uðramaz son defa attýðý yere,
Meçhulde dolaþan o göçmen kuþlar.
Ýsa KOCAGÜL
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.