Sen pembe begonyam, Terk edip gittiðin o kýyýlar sessiz ve hüzünlü Her þey yaralanýp dertli dertli bakýyor bana Sen yoksun martýlarýn kanatlarý kýrýk Kuru bir dal parçasý oldum kumlarýn üstünde.
Bahar istedim ayazlar yaðdý göklerden Yüzümün kýrýþýklarýyla oynuyorum orada Yoktu sesin Hangi yana baksam, çoðalýyor poyrazýn sesi Sen deðiþtin, ama bakýþlarýn hiç deðiþmedi.
Anladým, Sýðýndýðým o kalp yok olmuþ Yüzünde çýlgýn dalgalarýn izi var Ýki ayrý duygudur, sazýmýn telini eriten Aþk sahi neydi? Yarý yolda býrakýp ateþlerde yanmak mýydý?
Nuri Daðdelen 7.0.7.2020
Sosyal Medyada Paylaşın:
D_A_Ğ_D_E_L_E_N Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.