Umutlarý tükenen yalnýz ben deðilmiþim, Benim gibi nicesi ihanetten çok yýlmýþ, Yaþlý bir çýnar gibi yerlere eðilmiþim, Her þey gitmiþ elimden, sadece adým kalmýþ.
Hep kuyumu kazdýlar, getirmedim hiç dile, Gözyaþýmý gizledim, tenhada sile, sile, Kime ne fayda saðlar benim çektiðim çile? Kapýmdan bekleyenler, itimadýmý çalmýþ.
Ýþittiðim her bir söz, sanki zehirli oktu, Yediðim darbelerin haddi hesabý yoktu, Yardým eden olmadý, söz veren gayet çoktu, Aðzýmýza sürülen yalnýz bir parmak balmýþ.
Dertleri desteledim, torbaya da sýðmadý, Hasret kaldým huzura, üstüme hiç yaðmadý, Güneþ yakýp kavurdu, ufuktan da aðmadý, Âcizane þu caným ne çok beddua almýþ.
Boþuna bir gayretle vefa arayýp durdum, Þehirlerden ayrýlýp, kendimi daða vurdum, Kötülük bitsin diye güzel hayaller kurdum, Yorulanýn dileði; bir at ile dört nalmýþ!
Gençliðimi yaktýlar, caným nasýl dayansýn? Umutlarýn içini boþaltanlar da yansýn, Benim halimi görüp, uyuyanlar uyansýn, Gerçeklerde kaçanlar, þimdi hayale dalmýþ.
Sabri Koca
Sosyal Medyada Paylaşın:
Sabri Koca Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.