''Bülbül olsan konma dalıma.''

"Bülbül Konmuþtu dalýna.
Oysa ki ’’gül’’ açmamýþtý daha.
Çiçeði burnunda ’’gonca’’ idi.
Bülbül baþladý Seranata,
"aþk" çýðlýklarýyla eþ aramaya.
Ne güzel de anlatýlýyordu sevda bülbülün nefesinde.
Gül dayanamadý daha fazla hemen açtý.
Oysa ki bülbülün gönlü bülbüle atmakta idi.
Gül kendine sanmýþtý bunca zaman.
Erkenden açmýþ,
Þimdi de zamansýz ölüyordu"
Ama olsun du...

’’iþte bizim hikayemiz,
Sen yanlýþ yerde öten bülbül ben ise,
Sana inanmýþ kendine sanmýþ "gül"



Bülbül olsan,
Konma Dalýma.
Sen,
Gülden Ne Anlarsýn.
Dikenim batar,
Katlanamazsýn.
Çekme kokumu içine,
Baðýmlýlýk yapar,
Sonra arýnamazsýn.
Renklerim vardýr,
Kýrmýzý,
Sarý,
Pembe ve Beyaz.
Senin gözünde perde,
Sen anca aðlarsýn.
Sen gülden ne anlarsýn.
Benimle anýlýr "aþk",
Yara da benim,
Yaralayan yar da.
Dilim hançer,
Kulaðýn saðýr.
Yüreðim kuruyor,
Elin aðýr.
Sen anca San’arsýn.
Dünyada tek kadýn kalsan kalsýn.
Sen gülden ne anlarsýn.

Tankutalp ALTUNSOY
(þairþizofren)

Sosyal Medyada Paylaşın: