Ben yanlýþ dala çiçeklenen vakitsiz bir yapraktým Anladým...
Kopartýp kendimi düþerken dalýmdan Sakin akan bir nehre konup Denize kavuþmaktý niyetim Ne gerek vardý kopardýðýn bu fýrtýnaya Oysaki yerimi yadýrgamaktý sebebim Söylesene peki ya senin
Azgýn sularla boðuþurken bedenim Ufacýk köpüklere sýðamazsa nefesim Yolumdan dönecek miydim Ya da savurunca böyle hoyrat Çarptýðým daða taþa yapýþýnca caným Korkup da kalacak mýydým sandýn
Evet haklýsýn aslýnda korkmaktan korkar insan Çünkü bilinen esaret bilinmez özgürlükten daha güvenlidir Deðiþir diye düðümlenir ya hep ayný masalýn yumaðýna Bilmez ki hiç neden hep ölüm "seviyorum" diyenden gelir...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Atrapos Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.