Sokaklara Ağıt

Sokaklar var
Gezerken adýný anmadýðým,
Kalbim deli gibi itiraz ediyor dilime:
"Dilim, aklýma kölesin"
"Var mý sahiden ansýz geçtiðin sokaklar?"

Sokaklar var
Sessizlikle hiçliðin kol kala girdiði,
Kalbim isyan bayraðýný dikiyor göðsümün üzerine
"Sus!" diyorum
Üsteliyor durmadan "Susmam, susamam!"
"Hiçlik" diyor, "Sedasýz olmak deðildir!"
Nefesimi tutuyorum, tutuyorum, saniyeler tükeniyor
Ben pes ediyorum, kalbim konuþuyor:
"Hiçlik" diyor, "Sedada var olmaktýr!"

Sokaklar var
Ankara’nýn serin akþamlarýný süsleyen
Kalbim aðýr aksak, yokmuþ gibi yerinde
"Don Kiþot’luk taslamaktan yorulmuþ olmalý" diyor iç ses
Sesi vakur ve de küstah:
"Ölmeden susturamazsýnýz beni"
"Bitir hele þu cümleni!"
Sokaklar var
Çýnarlarýn gölgesinde demlenen
Soruyor hiddetle, güm, güm, güm: "Dem için ne gerek?"
Dil suskun, iç ses suskun, akýl karanlýk köþelerde...
Kendi cevap veriyor: "Aþk gerek!"

Sokaklar var
Kabus gibi kaçtýðýn, karabasan gibi çöken
"Kes sesimi" diye yalvarýyor seda
"Rüyadýr" diyor kalbim,"Kötü bir rüya!" ,
Yaz akþamýnda esinti gibi sesi:güm, güm, güm
Dil, iç ses, akýl birer emir eri
"Rüyadýr!" diyorlar hep bir aðýzdan "Rüyadýr!"
Kalbim haykýrýyor hiddetle:
"Ben ölmeden kesilmez onun sesi."
Sosyal Medyada Paylaşın: