pazartesiler bir umuttu çocukluðumda belki bir simit getirirdi annem simitçi ölmediyse
pek ihtimal vermesem de -sepetinin dibinde olmalý der- beklerdim öyle alýþmýþtým ki her hafta bir simitçinin ölmesine nerede bir cenaze görsem simitçi gelirdi gözlerimin önüne ýskatýn da simit daðýtýlsýn isterdim
benimki de ne kötü talih bir gün daha dayanýr insan bir hafta yaþar yaþar da tam o sabah mý ölür
simitçinin ölmesine çok üzülürdü annem halbuki koþa koþa giderdi ölmeden yetiþmek için
üzülme anne üzülme bu gün deðilse de yarýnlar çocuklar için
h.kesimoðlu 05 – temmuz – 2020 -ist-
Sosyal Medyada Paylaşın:
kesimoğlu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.