Ah Soraya

Ah Soraya
sevdan düþünce bana
tüm yaralarým merhem attý
kalbime bir kurþun saplandý
nedensiz

gecelerim ve gündüzlerim birbirine karýþtý
Demli çay gibi yudum yudum
ömrümden tükettim aþkýný
hep bekledim
bekledikçe kalbimin tümseklerinde
birikti umutlarým
her umudun ardýnda bir dað baþý
orda da sen biriktin

ay’ýn altýnda bir gül gibi
kalbimi deþtin geçtin
kýzýl þafaðýn koynunda
seni beklerken usandým
usandým artýk
aydýnlanmayan gün ýþýðýnda

sanki çaresizlik nöbetindeyim
üþümem geldikçe
sýcaklýðýn geliyor
sýcaklýðýn geldikçe
titremem baþlýyor
sonrasý
içim sen aðlýyor

gecemde sen
gündüzümde sen
esaretten köleliðe bir yolculuk bu
akýldan uzak!
sana yakýn!

biliyorum
ya sevmemeliyim seni
ya da daðlara kazýmalýyým ismini
harf harf

daðlar bir hüzün rüzgarýný taþýyor içime
gölgeler titrerken
umutlar yeþerse kalbimde
ah
yeniden sana doðru yürüsem
yeniden senin sesine bulansa kalbim

oysa
susuyordum
susarken gülümsüyordu dallar seni
ve sessizce kýrýlýyordum yalanlara
rüzgar asi bir küheylan daðýtýyordu güne
senin ikliminde bir hallaç gibiydim
darmadaðýndý düþlerim

öyle ki
bir gece sevda gelirse sana
düþme kuytularýma
kurþun sýyýrmýþ kalbimi
sök bedenimden
sonra gir koynuma
seni
yanaðýmýn kýzaran tarafýndaki
utancýma yaslayayým

çünkü
hasretin çýldýrmýþken beynimde
þarap gibi kýzýl kýzýl
öpmek gerek seni
üst dudaðýndan serbet akýtýp
damlacýklarýný alt dudaðýnda toplamak gerek

bir gün
kudurmuþ gecenin ateþli saatinde
bulutlar arkasýnda saklaþýp
nazlandýðýn yerinden öpmek
istiyorum seni

keþke
gecene bir ben düþsem
gök boþalýrcasýna yaðmur yaðsa
ýslak bedeninde buluþup
aðlasam ki aðlasam
sonra bir tutam sen kanasam

ben ki tüm yokluk hacimlerini kaplamýþým sensiz

Ah Soraya
kalbimdeki hüzünlü çiçek
ruhumdaki ters lale
dudaklarýmdan hiç sönmeyecek amansýz ateþ.
soluðumu her defasýnda kesen güzel kýz.
gökyüzünde yýldýz
sahradaki taze gelincik

güneþ’in emzirdigi
ay’ýn gözlerinde açtýðý kýz

karanlýktaki ay ýþýðý
sabrýmdaki dua
duamdaki yazgý
hala neden gelmiyorsun yanýma
bir gölge gibi tutuyor bizi zaman
gözbebeklerin her zaman yolumun baþ ucunda
bakýþlarýnda bana doðru uzayan hasret

beni anlasan
beni duysan
ve
rüyalarýmdan çýksan bir defa
hakikati bana bir anlatsan

ben karanlýðýn bir ucunda
ben zindanýnda
masumca diz çökmüþüm
dudaklarýmda bir uzun hava

bil ki
seni gördükten sonra
en hüzünlü yerimden vurulmuþum

uçsuz bucaksýz tepelerinde
gözlerim bahrevan
kalbim yitik bir zilan..

beni duyarsan
beni bilirsen
hala ayný yerdeyim
hala düþlerimi gömdüðüm yerdeyim
hala kalbim topraðýnýn baðrýnda
ve
hala boy vermedim

Ah Soraya
o ellerin
o gözlerin
ne güzeldin sen
bir bilsen

senin yurdunda
hava ýsýnýnca aþka
heyelana set örmeli tanrý
yýllanmadan þarap
içmemeli
kasýklarým sancýlarýna baþlamadan
sol memenden zehrimi almalýyým

sen bir pusu
bir afet
bir mavzer
bir mahpus
güzel bir yalan
Güzel bir rüya
boþlukta bir tufan
öfkeli dað baþýnda duman
aþkýna ömrümü ektiðim gül
sen Soraya...

bu þiirim bir gün eline geçse
ve kalbine dokunsa ne çýkar?
bilmek isterdim

bende
bu kadar yokuþ bir yolsun iþte

... SON...

Sosyal Medyada Paylaşın: