"SESİMDEN SOYUNSUN ÇIĞLIKLARIM:"

Sen öyle bir baþýna kendinin;
öyle bütün, paramparça aynalarda..
Sen öyle uçurumlarýn baþ ucunda ayakta yaþamýþ...
Umutlu bekleyiþlerin avlusunda yanýlmýþ, yaralanmýþ da uslanmamýþ...
Her þeye raðmen, tutkularýndan, anlamlarýndan caymamýþ...

Sen öyle kalabalýklarda yalnýzlaþmýþ, yalnýzlaþmýþ da vicdanýný kimselere pazarlamamýþ.

I

Dünya denen þu ýssýz ve ýsýnmayan yalnýzlýkta,
damarlarýmda dolaþan taze bir kansýn...
yýllardýr çürüyen belleðimde biriktirdiðim sorularýn yanýtýsýn...

Sen, karanlýk tünellerinde ömrümün,
o, uzakta görünen umut ýþýðýmsýn...

Ben ki, saçlarýný giyinmiþ, saçlarýna yenilmiþ rüzgar...
yüzünün tenhasýnda gecikmiþ bir gülümseme..

Belkide dudaðýnýn kuytusunda yorgun bir dua...

II

Bir sonbahar hüznüyle derinden çekilen bir off olman düþtü benim payýma;
oysa taze bir umut gibi iliþtirmiþtim seni her yanýma...

Bilsen, ne soðuk akþamlar gizliyorum þu naçar ömrümde...
dýþarýda gürül gürül akan bir hayat,
bense Ýstanbul’un ortasýnda maðlubiyetlerime gülümseyip, yüzünü arýyorum.
Yüzünde belki yitirdiðim her þeyi...

Yüzünü arýyorum;
ve dayayýp aðzýmý aþkýn bereketli memelerine düþlerimi emiyorum...

III

Ve sonra Kadýköy iskelesine yanaþýyorum;
fýrtýna sonrasý limana sýðýnan bir gemi gibi..
ve "hâlâ bakabildigim temiz bir göðün olduðuna minnet duyuyorum."
ve denizlerin geniþliðine...
yazabiliyor olmama seviniyorum, gülümsüyorum....

Ve hayatýn zalim çehresine bakarak, dedim ki:
sen upuzun yollarda yürümeyi büyütüp, hasretine koþarsýn-
da, bir bakarsýn kar boran vurmuþ ömrünü.
"yýllar ve yollar el sallýyor ardýndan."

IV

/ Herkes kavuþur oysa bir gün;
kavuþmayan ayrýlýktýr...
ve bir de sesim...
sesim kavuþmaz susuþlarýma. /

V

Üstü kabuk baðlamýþ,
ama içi hala kanayan yaralarým var benim...
senin moda gecelerin, benim sancýlý, varoþ hecelerim;
senin yatak üstü aþklarýn, benim akþamüstü ayrýlýklarým...

VI

Bir sonbahar hüznüyle derinden çekilen bir off olman düþtü benim payýma...
oysa taze bir umut gibi iliþtirmiþtim seni her yanýma...

Kanayan türküler düþsün benim payýma,
örselenmiþ özlemler...
sabrýmý sýnasýn hasret, yollara koyulayým...
sahtekar aþklarda yorulayým, yanýlayým!
ben, hep kanamýþ bir umutta,
ayný saflýkta kalayým...

Gelip geçen yýllarýn ablukasýnda,
üflemekte soðutmuyor her yarayý,
biraz türkü basayým..

Kanayan þiirler düþsün benim payýma...
Sancýlý akþamlar, acýtan þarkýlar..
Bana iç burkan günlerin acýsý, bana vicdaný sýzlatan yaþanmýþlýklar...

Varsýn "hüzün koksun her mevsim..."
varsýn çürüsün yüzüm, hasretin eskiyen yýllarýnda..
yüreðimin çýðlýðýna týrmansýn sesim...
bir an, dünyanýn bütün fay hatlarý benim içimden geçsin;
bütün býçaklarý dünyanýn benim için bilensin..

Bana ver ( sesinin deðdiði þarkýlarý.. )
sokaklarýn ýssýzlýðýný, hain tuzaklarý, uçurumlarý, çarmýhlarý, kýþlarý, ayazlarý, yalnýzlýklarý...
bana verin evlatlarýný yitirmiþ analarýn acýsýný..

"Sesimden soyunsun çýðlýklarým.."
Ýhanetin ayazýnda üþüsün þarkýlarým.


Birdal Erdoðmuþ -


Sosyal Medyada Paylaşın: