GÜNLERİN AVUNTUSUZ VE BUZUL KİMSESİZLİĞİ:

Ve sonra o bana dedi ki:
"Her gece kaðýtlar üzerinde binlerce kalp nakli yapan;
ama kendi yarasý kangren olmuþ bir tabipsin."


I

Þimdi, yüreðimde bir otogar yorgunluðu...
gidenler, gelenler, yitirdiklerini arayanlar
ve unutmak isteyen, unutulmuþ, unutulanlar ...
heba edilmiþ, terk edilmiþler, kimsesizler, üþümüþler, yenilmiþ ve gecikmiþler...

Bense buruþmuþ bir fotoðraftan sýzan unutulmuþ bir kederin suretiyim...
acýnýn ana vatanýnda yaralý bir umudun dikiþ izleriyim...

Ve kimliksiz bir aþkýn faili meçhul cinayetiyim...

II

Dipsiz bir intikam kadar derindim...
yorgun bir çýnar gibi içimde sakladým fýrtýnalarýmý...
yeni voltalar biriktirdim hapishane avlusu belleðimde...
avuçlarýmda günlerin avuntusuz ve buzul kimsesizliði...

’Ölür yaþadýðýný herkes’
bense apansýz çekilen tetiðe yaþadým..

III

Bu kentin çocuklarý, her fýrtýnadan artakalan...
ve suskun gecelere düþen bir çýðlýk gibi savrulan.
daha esmerdir kederleri... ve sevinçleri...
hayatýn rahminde gizli bir kürtaj gibi gasp edilir gülüþleri.
haklýdýr küfürleri... barut kokar geceleri
ve maðlup aþklarda apansýz dökülür külleri..

Apansýz dökülür külleri..

IV

Kurak bir umudun saçaðýnda yorar seni þu savruluþlar,
þu uðultu...

Paslý düþlerin iri bir yalnýzlýða yaslanýr...

Toprak kokmaz þehirler hiçbir yaðmurdan sonra;
bozgun baþlamýþ bir hayat hep hazin ve tenha yaþanýr...

Soluk bir fotoðrafta eksik bir gülüþsün artýk ...

Sen öznesi þu kimsesiz ayrýlýklarýn...
sen hep özeti kocaman hayatlarýn...

Günlerin eþiðinde kanayan her akþam seni yalnýzlýðýn terletir...
Sonra hýzla soðuyan bu hayat, sana hiç kullanýlmamýþ intiharlar ezberletir.

Senin yüzün sonbahar, acýn esmerdir...
seni tarifi imkansýz yoksulluðun deðil,
þu çürümüþ yasalarda yamalý umutlarýn kirletir.

V

Sildim parmak izlerimi, faili olduðum bütün cinayetlerden;
sanýkta benim, tanýkta!

VI

Bütün pencereleri kýrýlmýþ, gizli bir intihar gibi yaþadýðýmýz ömrümüzün...
Oysa soðuyorsa sesi dünyanýn
ve giderek irileþiyorsa kalabalýk, deðiþmez akýþýnda zamanýn...
Herkes kaybolan boþluðunda avcýsýdýr kendi yalnýzlýðýnýn.

V

Þimdi, savrulan ömürlerimizde,
delil yetersizliðinden serbest kalmýþ acýmasýz yýllarýn izi...
Ve kanayan yüreklerimizde
kimliði belirsiz kiþi veya kiþilerin parmak izi...

Yeterli suç, yetersiz delil..
O yüzden, kendi çýðlýklarýmýzda baþkalarýnýn ses izi...

Kendi çýðlýklarýmýzda baþkalarýnýn ses izi.


Birdal Erdoðmuþ -

Sosyal Medyada Paylaşın: