Yangın

Ah Can!
Ýçimdeki yangýný hissedebiliyor musun?
Yanmak...
Yanmak nasýl bir duygudur bir bilsen,
Anlatmak vardý lisanýmýn döndüðünce anlatmak...
Ama bize düþen sanýrým susmak.
Bazen sükut da anlatmak gibiymiþ anlayabilene,
Öyle çok anlatýyorum ki!
Anlatamam Can.

Ýçimizde büyütüyoruz yaþadýklarýmýzý,
Bazen ölüyoruz,
Bazen diriliyoruz.
Hayat içimde ne çok çeliþki barýndýrýyor.
Anlamak için sanýrým zaman gerekiyor.

Duygularýn dili yok,
Ýçimde yaþayan þehirler kimliklerini kaybediyor,
Unutuyorum bazen yaþadýklarýmý,
Bazen de halýnýn altýna süpürüyorum hoþlanmadýðým gerçeklerimi.

Yaþamak var yaþamak!
Herkes gibi ben de yaþamak istiyorum.
Bazen benim de derdim konuþulsun istiyorum.
Lakin unutulmak varmýþ unutulmak.

Herkesin yangýný kendine göreymiþ,
Kimi þubat ayazýnda yanýyor,
Kimi serseri kurþunun önünde can çekiþiyor.
Hayat ne garip Can!
Tam oldu derken her þey,
Bir anda kayboluyor her þey.

Zamana ne çok anlam yüklüyorum bir bilsen.
Zamaný gelince her þeyin sonu gelecek mi?
Öyle olsaydý dünya, güllük gülistanlýk olmaz mýydý?
Kendimi aldatýyorum kendimi.
Gerçek olanýn sonu yok.
Evet umut var hayatta,
Umut olmasaydý yaþamak da olmazdý.
Ama zaman gelecek her þey bitecek diye bir olgu yok.
Yüzleþmek gerekiyor sanýrým her þeyle.
Ya da kabullenmek...

Kabullenmek ya!
Kabullenmek...
Her þeyi olduðu gibi kabul etmek.
Belki hayata yeniden baþlamak...
Belki o zaman içimdeki yangýn sönüverir.
Ne dersin Can!
Her þeye yeniden baþlamak
Yaþananlarý unutturur mu?


Sosyal Medyada Paylaşın: