Beni düþman sayýp baþkalarýyla unutulan Bu kentte biri benim, biri de sensin bulutlarla kapanýk Nasýl anlatsam, sesimi boðan sözcüklerden Ne ellerin bana benziyor, ne de gözlerin.
Kendini beðenmiþ Roma’ kralý Herodes misin? Tenimde silinmez izler býraktýn unutmadým Dinmeyen rüzgâlardý, bir dalga kesimiydi dudaklarýn Kapýný baþkasýna açacak söz vermiþ bir zalim oldun Düþündükçe gözümün boþluðuna düþüyorum.
Bana hep yorgun, ve yoksul geceler býraktýn Sen rahat ol Býktým artýk, alýr baþýmý giderim Yenildim sen çýkmazýnda, artýk ne ara ne de sor beni Ben böyle deðildim... Sebep sensin. kurutamadýðým gözyaþýma.
Nuri Daðdelen 29.0.6.2020 Sosyal Medyada Paylaşın:
D_A_Ğ_D_E_L_E_N Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.