İçime çocuk kaçtı yine !

Hazýrlayýn mendilleri, gözleriniz yaþaracak.
Islanan yüreðinizde, ne anýlar yeþerecek.

Þimdi gelin hep birlikte, eski zamana gidelim.
Ýçlerimiz burkulsa da, o günleri yadedelim.

Pabuçlar kara lastikti, çanta pazar torbasýndan.
Pantolonlar yamalýydý, dizleri ve arkasýndan.

Sýralarda üç kiþiydik, okul küçük, sýnýf dardý.
Kara tahta üzerinde, tebeþirler gýcýrdardý.

Öðretmenimizi hergün, sabah bahçede beklerdik .
"Günaydýn efendim" e, gülücükler de eklerdik.

Teneffüsler çok uzundu, oynamaya doyulurdu.
Okullarda önümüze,, lokma-peynir koyulurdu.

Kýþ günleri elimizde, her gün odun getirirdik.
Elimizde her ne varsa, birlikte yer bitirirdik.

Küçükleri hep severdik, saygýlýydýk büyüklere.
Alýþkýndýk elimizde, taþýdýðýmýz yüklere.

Sabahlarý sýra olup, andýmýzý okuyorduk.
Her sözünü kalbimize, ilmek ilmek dokuyorduk.

Tüm sýnýflar içeriye, sýra ile sokulurdu..
Mendillerin üzerinde, týrnaklara bakýlýrdý.

Güvenliydi okul yolu, yaya gelip gidilirdi.
Okul daðýldýktan sonra, kýrda hayvan güdülürdü.

Etlerimiz öðretmenin, kemiklerimiz bizimdi.
Harçlýk olmazdý ceplerde, çerez çekirdek, üzümdü.

Siyah beyaz zamanlarda, renkli hayatlar sürmüþtük.
Yokluklardan hayallerle, çaða köprüler örmüþtük.

Sýrf bu yüzden þimdi hala, kýyýp bir þey atamayýz.
Dost, arkadaþ aç dururken, kendimiz tok yatamayýz.

Bu günlerle kýyaslarsak, biz þanslý bir nesilmiþiz.
Tek tip önlükler içinde, ne kadar da asilmiþiz.

Yürüdüðümüz yollarda, herkes bakýþýrdý bize.
Siyah önlük, beyaz yaka, ne de yakýþýrdý bize.

Gurur duyun kendinizle, o günlerin insanlarý !
Ölene dek hatýrlayýn, unutmayýn o anlarý.

Selam olsun o günlerden, hepinize kucak kucak.
Ruhlarýmýz hep dolaþsýn, köy, kasaba, bucak bucak.
(Onuncuköylü) Ýsmail SIKICIKOÐLU




Sosyal Medyada Paylaşın: