Çıkar da gelirim bir gün !
Mazide biriken ne varsa sarýp.
Önce Kabristanda, hal-hatýr sorup.
Bir bahar sabahý, sisleri yarýp.
Çýkar da gelirim, Kýzýlelma’ya !
Oymalýk’tan koþar geçer de gelirim.
Yardibi’nden bir su, içer de gelirim.
Çatak’tan aþaðý, uçar da gelirim.
Çýkar da gelirim, Kýzýlelma’ya !
Tekke deresinde, balýk yoklarým.
Elimi yüzümü, yýkar paklarým.
Aldýðým nefesi, vermem saklarým.
Çýkar da gelirim, Kýzýlelma’ya !
Göllere uðrarým, yoldan bükülüp
Yasýla yasýla, biraz sokulup.
Turnalarla belki, resim çekilp.
Çýkar da gelirim, Kýzýlelma’ya !
Melet’ten yukarý, þöyle bakarým.
Belki de orada, türkü yakarým.
Irmak kýyýsýnda, bir of çekerim.
Çýkar da gelirim, Kýzýlelma’ya !
Bu hasret tükenmez, hiç bitmez bence.
Bir yol var önümde, uzun ve ince.
Dünyaya gözümü, yummadan önce.
Çýkar da gelirim, Kýzýlelma’ya.
(Ýsmail SIKICIKOÐLU)
1990-1993 Kýzýlelma Ýlkokulu Öðretmeni
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.